വെളിച്ചമേ നിനക്കേകുവാൻ
ഒരു മുഖം പോലും സ്വന്തമില്ലെനിക്കിന്നു
കണ്ണുനീരിൽ നിലക്കാതൊഴുകവെ,
നെരിപ്പോടിൽ സ്വയമെരിയവെ ,
വാക്കുകളാൽ രക്തം പൊടിയവേ,
സ്വാതന്ത്ര്യമേ ,മരണമേ എൻ പ്രിയ തോഴനേ,
കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ നിനക്കായ്
സർവവും നല്കുന്നു ഞാൻ നിനക്കായ്
എന്റെ പ്രാണനും പ്രാണന്റെ പ്രാണനും .
ശലഭമായ എന്റെ കുഞ്ഞു ബാല്യത്തെ ,
പറവയായോരേൻ കൗമാര സ്വപ്നങ്ങളെ ,
ഒഴുകാൻ തുടങ്ങുന്നൊരെൻ യൗവന നിമിഷങ്ങളെ ,
കുന്തമുനകളാൽ നീ തകർത്ത ക്രൂര നിമിഷം…
നിന്റെ കറുത്ത കരങ്ങളിൽ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ
വാവിട്ടു കരഞ്ഞപ്പോൾ ,
നിന്റെ കണ്ണിലെ ചുകന്ന ചോര എന്റെ ജീവനെ
മുക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ,
ആയിരം പെണ് ഭ്രൂണങ്ങളെ നീ കൊന്നൊടുക്കിയപ്പോൾ,
പേമാരിയിൽ എന്റെ ജീവനെ മാംസ തുണ്ടായി
നീ ചവചെറിഞ്ഞപ്പൊ,
ചങ്ങാതിമാരുടെ ലഹരി തിളപ്പിൽ
നീ നിന്നെ മറന്നപ്പോ,
അറിഞ്ഞുവോ
അങ്ങ് ദൂരെ കുടിലിലെ ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ
സ്വപ്നങ്ങൾ നെയ്തു കൂട്ടിയൊരെൻ ബാല്യം
ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചത് ,
പറക്കാൻ കൊതിചൊരെൻ കൗമാരം
ചിറകറ്റു വീണത്,
തുടങ്ങാൻ പോകുന്ന യൗവനം തകര്ന്നടിഞ്ഞത്,
ജനിക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന എന്റെ കുഞുങ്ങൾ
ബലിക്കല്ലിൽ സ്വയം തല തല്ലി മരിച്ചത്….
അവസാനം സഹതാപത്തിന്റെ ശരങ്ങളാൽ
ഒരു രാജ്യം ആത്മാവിനെ വീണ്ടും കുത്തി വൃണപ്പെടുത്തുന്നു
മെഴുകുതിരിയാൽ വീണ്ടും ചുട്ടു കൊല്ലുന്നു
പുതിയ ഇരകൾക്കായ് പതിയിരിക്കുന്നു..
ഇന്നിന്റെ നേരും ഇന്നലെയുടെ തെറ്റും വേര്തിരിക്കുന്നു
ഇരകൾ മാറി മറയുന്നു ….
നിയമം ഇന്നും കണ്ണ് മൂടികെട്ടി ഇരുട്ടിൽ
പരതുന്നു
അവസാന ശ്വാസത്തിലും ഞാൻ കണ്ട പ്രതീക്ഷയുടെ വെളിച്ചം…
പക്ഷെ,
വെളിച്ചമേ നിനക്കേകുവാൻ
ഒരു മുഖം പോലും സ്വന്തമില്ലെനിക്കിന്നു …..
കൃഷ്ണ കെ നായർ
0
Your reaction
Share this post on social media